<p><strong>प्रियंका सरवार</strong></p><p>माणसाच्या धावत्या प्रवासाला</p><p>याकाळी लगाम लागला</p><p>जगण्याची नवी ओळख दाखवायला</p><p>दूरदेशातून एक पाहुणा आला</p>.<p>सुरू झाले युद्ध निशस्त्राचे</p><p>तुमचे आमचे त्याच्याशी</p><p>एका एका श्वासाची ...मग</p><p>जाणीव होऊ लागली स्वतःशी</p><p>मुखवट्यांची माणसे आधी</p><p>परकी वाटायची</p><p>आता त्यातच शोधावी लागताय</p><p>माणसे आपली नात्याची</p><p>कधी वाटले नव्हते की</p><p>चार भिंतीशी नातं जुळेल</p><p>रात्रीची निरव शांतता</p><p>दिवसालाही जवळचे करेल</p><p>चुकल्या साऱ्यांच्या दिशा</p><p>मार्ग सारे सुने झाले</p><p>नवं काही शोधता शोधता</p><p>दिवस मात्र जुने झाले</p><p>चांगले झाले तेवढे</p><p>अंधश्रद्धेचा घात झाला</p><p>बुरसटलेल्या विचारांचा</p><p>आज कुठेतरी मात झाला</p><p>मृत्यूचा असा तांडव पाहून</p><p>आज तोही दार लावून बसला</p><p>कोण्या काळच्या त्याच्या विश्वासावर</p><p>कदाचित...आज तोच मात्र हसला</p><p>घंटेचा निनादही परका झाला</p><p>अजनाचा आवाजही नाहीसा झाला</p><p>मनात फक्त एक आणि एकच विचार आला</p><p>'आज हा देवच quarantine झाला</p><p>आज हा देवच quarantine झाला '</p><p>नाशिक</p>
